Piše: Ivan Nikolov
Vranje - Promocija monografije „Knjiga o Bosilegradu – zapisi prošlih vremena“, autora Ivana Mitića, koja je održana u Svečanoj sali Doma kulture u Bosilegradu, izazvala je skandal i oštre reakcije u bosilegradskoj i bugarskoj javnosti.
Autor već na početku zastupa tezu da na teritoriji Bosilegrada ne žive Bugari, nego tzv. „šopi“, kao poseban narod, koji govore posebnim „šopskim“ jezikom, sa elementima srpskog i bugarskog jezika.
Autor pokušava da državnu granicu pretvori u etničku, tvrdeći da u selima Republike Bugarske duž granice sa Srbijom živi etnički čisto bugarsko stanovništvo, koje nema nikakvih rođačkih ili nekih drugih bliskih veza sa stanovnicima bosilegradskog kraja?
Osim što to nije istina, mnogi Bosilegrađani tu tvrdnju doživlljavaju kao uvredu, jer državna granica između države Srba, Hrvata i Slovenaca i Carstva Bugarske utvrđena Nejskim mirovnim ugovorom od 1919. godine, razdvaja 25 sela, dvorišta, imanja, porodice, rodbinu, susede, kuće, groblja i crkve.
Praktično skoro svaka bosilegradska porodica ima svoje rođake u Bugarskoj.
Osim toga, autor tvrdi da su stanovnici Bosilegrada do 1878. godine, kada ih je navodno Milan Obrenović oslobodio od Turaka, bili nepismeni, nisu imali nacionalnu samosvest, pa čak ni prezimena!?
Posle niza manipulativnih tvrdnji i poluistina autor komentariše i „agresivnu bugarsku politiku prema Bosilegradu“ – davanje bugarskog državljanstva, prijem studenata na bugarskim univerzitetima, stipendije, studentske domove, kulturne programe, automobile sa bugarskim tablicama, „mešanje“ Bugarske pravoslavne crkve u običaje i rituale Srpske pravoslavne crkve i sl.
Skandalozno je što Nacionalni savet Bugarske nacionalne manjine, koji po zakonu treba da zastupa prava Bugarske nacionalne manjine u oblasti obrazovanja, kulture, informisanja i službene upotrebe jezika i pisma, finansira izdavanje knjige na srpskom jeziku kojom se osporava nacionalni identitet Bugara i njihov maternji Bugarski jezik.
(autor teksta je predsednik KIC Bosilegrad)
