U Srbiji nikada nisu bile ovakve izražene ekstremne razlike između najmanjih i najvećih zarada, pokazuje zvanična statistika.
Ova teza povlači onu drugu – da u Srbiji, nikada nisu bile veće razlike u regionalnom razvoju nego što su danas.
Recimo, prosečna junska zarada u Srbiji, koja ima oko 2,36 miliona zaposlenih, bila je 95.804 dinara, a 50 odsto zaposlenih primilo je manje od 74.185 (takozvanu medijalnu zaradu).
Još ilustrativniji podatak - 905.000 zaposleni u samo 15 od ukupno 173 grada, opštine ili gradske opštine u Srbiji, primili su u junu veću zaradu od prosečne u Srbiji.
Po visini primanja to su Stari Grad (175.704), Vračar, Novi Beograd, Savski Venac, Voždovac, Zvezdara, Čukarica, Zemun, Novi Sad, Palilula, Rakovica, Bor, Medijana (Niš), Lučane i Majdanpek.
Dakle, Beograd, sa izuzetkom Novog Sada, Medijane, Lučana i Majdanpeka.
U onih 158 lokalnih samouprava, u kojima je 1,45 miliona zaposlenih, u junu su prosečne zarade bile manje od prosečne zarade u Srbiji.
Tih 158 lokalnih samouprava zauzimaju verovatno više od 95 odsto površine cele Srbije (vidi kartu).
I treći, takođe uznemirujući podatak - zaposleni u čak 21 lokalnoj samoupravi u Srbiji u junu su primili prosečno manje od 70.000 dinara.
To su (po redosledu od najniže zarade u Srbiji) Bojnik (64.174), Preševo, Vlasotince, Crna Trava, Blace, Gadžin Han, Svrljig, Ražanj, Aleksandrovac, Lebane, Prijepolje, Bosilegrad, Bujanovac, Arilje, Tutin, Golubac, Dimitrovgrad, Novi Pazar, Ivanjica, Petrovac na Mlavi i Rekovac (69.967 dinara).
Osam od 21 lokalne samouprave su iz Jablaničkog i Pčinjskog, dva najnerazvijenija okruga u Srbiji.
R. Irić
