U crkvicu posvećenoj velikomučenici Svetoj Petki Trnovi, u Vranju poznatijoj kao Krstata džamija, od ranog jutra na Veliki petak dolazili su vernici iz Vranja i okoline.
Crkva se nalazi u vranjskom naselju Tulbe, pored Vranjske reke, u blizini čuvenog Belog mosta.
Najveći broj vernika ovde se ne okuplja na Svetu Petku, već na Veliki petak, a prema predanju to je zasluga Turaka.
Petak je dan kada su se oni, kada su pokorili Vranje, odmarali, a Vranjanci su taj dan koristili da dođu u svoju nekadašnju crkvu, računajući da ih Turci neće dirati na tah sveti dan.
Tako je ostalo i do dana današnjeg, pa više hiljada ljudi iz Vranja i okoline prođe kroz crkvu Svete Petke Trnove na Veliki petak, da primi dar Božji - miropomazanje, osvećenu vodicu, pokloni se ikoni raspeća i umije i popije vodu sa česme u dvorištu.
U tišini se ulazi u omanju crkvicu gde se celiva ikona i vrši miropomazanje.
Jedan sveštenik obavlja miropomazanje, a drugi, kada se izađe iz crkve, oškropi vernike svećenom vodicom tri puta.
Celiva se molitveni krst u njegovim rukama, krsti se i kreće dvorištem kružno s leva na desno.
Nakon toga, prilazi se u čelu nevelikog dvorišta ikoni Raspeća Hristovog , gde se celiva i klanja.
Ljudi donose i ostavljaju razne darove, jedni za ozdravljenje svojih najbližih, a drugi za zdravlje ukućana.
Nakon ostavljanja darova, kruži se do česme gde se pije voda i umiva lice.
Nakon toga se pale sveće za žive i mrtve i izlazi iz crkvice.
Crkva Svete Petke Trnove, prema predanju, sagrađena je u 13. veku.
Turci su je po dolasku u Vranje porušili, jer su se kasnije u tom delu varoši naselili najbogatiji od njih – age i begovi.
Počeli su da grade džamiju na zidinama pravoslavne bogomolje.
No, sve što su danju gradili, noću bi se srušilo.
Utisnuli su, potom, krst u zid, ne bi li nekako uspeli da sagrade objekat, i od tada se ništa nije rušilo.
Sagradili su džamiju koju i danas Vranjanci nazivaju Krstata džamija.
Od 16. veka, kada je pretvorena u džamiju, ovde su po isceljenje dolazili ljudi svih vera: pravoslavci, muslimani, judeji i katolici sa prostora stare Srbije, od Niša do Vranja, pa preko Kosova i Metohije do Makedonije
