Crteži Gorana Stankovića pre svega predstavljaju kontinuitet njegovog stvaralaštva, kao kada bi se iz genetskog lanca posmatrala jedna karika koja sadrži sve osobine celine, a ipak je nešto drugo, jedinstveno po sebi, sa svojom suštinom i identitetom, napisao je vranjski slikar Branislav Nedeljković za potrebe kataloga memorijalne izložbe vranjskog slikara Gorana Stankovića, otvorene u petak uveče u Galeriji Narodnog univerziteta u Vranju.
- Snažne, najčešće dijagonalne ukrštene linije, tek ponekag i ponegde omekšane nautralnim lavirom i nisu u potrazi za postizanje znakovnog.
One su, možda je najpreciznije je reći, fokusirani i umetničkim postupkom otisnuti pečati Goranove stvaralačke i ljudske prirode - napisao je Nedeljković.
Na veoma dobro posećenoj memorijalnoj izložbi slikara koji je preminuo prerano, u najboljim stvaralačkim godinama, pre godinu dana, ljubitelji umetnosti imali su priliku da vide posthumnu retrospektivnu postavku Stankovićevih radova, nastalih u rasponu od prve samostalne izložbe u dvorištu Pribojčićeve kuće 1985. do radova nastalih 2018. godine.
U kritičkom osvrtu na Stankovićevo stvaralaštvo, koji je neposredno pred otvaranje izložbe napravila istoričarka umetnosti Mirjana Jovanović, navodi se da je Stanković u svom stvaralaštvu, bilo da je reč o crtežu ili slici, ostao dosledan samom sebi.
- Rukopis je spontan, oslobođen racionalnog razmišljanja i u trenutku mirenja sa bespovratnim iznenada, pod pritiskom nagomilanih osećanja, snažnim širokim potezima četke/olovke poput vetra ostavlja znak, trag u vremenu sopstvenog postojanja.
Bez namere da se nekome dodvori, stvarao je dela u kojima je pokazao da ukoliko je autor dovoljno motivisan unutar samog sebe, sopsvene emocije može adekvatno preneti na delo i sa dela na posmatrača - napisala je Jovanovićeva u recenziji čiji je deo pročitan na otvaranju.
PROFIL
Goran Stanković (1962-2019) bio je poznati vranjski umetnik, diplomac industrijskog dizajna koji je svoj radni vek završio kao upravnik Galerije Narodnog univerziteta u Vranju. Posle završene Gimnazije Bora Stanković u Vranju diplomirao je na Fakultetu primenjenih umetnosti u Beogradu. Učestvovao je na brojnim grupnim i samostalnim izložbama ostavljajući trag u stavaralaštvu vranjske umetničke scene. Njegov doprinos u nastajanju i radu Likovne radionice u Vranju je neizbrisiv. Bio je oženjen umetnicom Vesnom Marinković Stanković, poznatom vranjskom slikarkom. Imaju dva sina.
O ličnosti Gorana Stankovića govorio je vranjski pesnik Žikica Dimitrijević, koji je kao cimer sa Stankovićem provodio studentske dane i sa slikarem ostao blizak prijatelj sve do njegove smrti.
Ideja je da ova posthumna izložba bude otvarana na svake dve godine, s tim što će u okviru nje izlagati polaznici Likovne radionice u kojoj je Stanković ostavio neizbrisiv pečat.
Organizator ovog događaja bio je Narodni univerzitet u Vranju.
O STANKOVIĆU
- Da li je misao nastala prije oblika ili je oblik prethodio misli. U kompleksnosti sam kreacije, a opet tako nepobitne jednostavnosti Goran svojim stvaralaštvom zanemaruje, osporava akciono, apstrahujući oboje. U Goranovim djelima pokret kao da ima glas, dubinu, prošlost, ali i ono nepostojeće, ono poslije sada, stoga se pitam može li umjetnost biti samo jedan znak, gest, iskaz, mrlja. Za jednog takvog suvremenika to je teško odrediti, ali ono što možemo u ovom trenu jest svjedočiti tome. Da egzistencionalno stvaralaštvo nije ispred bahatosti nedodvoravanja potvrđuje i prošlost. Upravo Goran ima tu drskost u sebi. Ne dodvorava se, vrijednost ne rasteže na vreme, njegova vrijednost jest upravo tren, dah, krik, potraga. Linija kao izraz, i to moćan element likovnosti, uz snagu pokreta nastalog u jednom izdahu Goranovo je najmoćnije oružje koje temelji na jednostavnosti i upravo u tome je tajna njegove kvalitete. Zbog toga su njegova djela strukturirana kao soneti, kraća od pjesme, lepršava, lagana i moćna kao haiku, noseći u sebi trenutak, vrijeme i pokret.
(Eva Meštrović, slikarka)
- Potez snažan, ruka sigurna, energija koja kulja poput vulkana. Goran je fantastičan pejzažista koji je svoju impresiju pred veličanstvom prirode uspeo da svede na gest i akciju. Gotovo minimalistički, uz liniju koja fijuče poput vetra cepajući površinu i boju koja je sasvim u službi akta ili događaja, on nas fascinira smelošću i jednostavnošću. Slike Gorana Stankovića su pravo osveženje i utisak koji se pamti.
(Vesna Marinković Stanković, slikarka)
