Arhimandrit Jovan Radosavljević, trenutno na službi u Eparhiji vranjskoj, ipak neće izvući ime novog srpskog patrijarha, nezvanično saznaje Vranje News od izvora u eparhiji.
Devedesetčetvorogodišnji monah Jovan, čiji je matični manastir Blagoveštenje (Ovčarsko-kablarska klusura), a koji je već više godina povremeno na službi u Eparhiji vranjskoj, nije, kako je trebalo, otputovao za Beograd da bi učestvovao u radu Sabora Srpske pravoslavne crkve (SPC).
Tamo je bilo planirano da upravo on, prema tzv. apostolskom žrebu, izvuče jednu od tri koverte sa imenog novog poglavara SPC na kraju izbornog procesa.
Prvobitnu odluku, saznaje Vranje News, navodno je promenio Sinod SPC u utorak, a ona je Jovanu Radosavljeviću saopštena telefonom, čak nije ni napismeno obavešten o njoj.
Izvor Vranje News-a navodi da bi ime 46. patrijarha SPC umesto Jovana trebalo da izvuče izvesni otac Matej iz Manastira Sisojevac, ravaničkog metoha.
Do otkazivanja ocu Jovanu Radosavljeviću navodno je došlo jer je on određen za ovu dužnost mimo crkvenih kanona i blagoslova njegovog klirika, vladike iz matične eparhije - episkopa žičkog Justina.
Ova odluka tumači se u crkvenim krugovima kao taktičko zatezanje i borba dve suprotstavljene strane od kojih svaka želi svog "prvog među jednakima" na čelu SPC.
Arhimandrit Jovan Radosavljević rođen je 1927. godine i jedan je od učenika vladike Nikolaja Velimirovića.
Rođak je pokojnog raščinjenog vladike raško-prizrenskog Artemija Radosavljevića.
Zamonašio se 1950. godine u manastiru Rača.
Najstariji je monah SPC.
Trenutno, uglavnom u zimskom periodu, boravi u Manastiru Sveti Stefan u Gornjem Žapskom na području Eparhije vranjske.
Izbor za novog patrijarha SPC održaće se u četvrtak 18. februara u Beogradu.
Sabor, koji je planiran za maj, pomeren je nakon smrti patrijarha Irineja u novembru prošle godine.
Kao najozbiljniji kandidati za tron SPC figuriraju episkop budimljansko-nikšićki Joanikije, mitropolit zagrebačko-ljubljanski Porfirije, vladika bački Irinej Bulović, ali i episkop banjalučki Jefrem i mitropolit dabrobosanski Hrizostom.
KAKO SE BIRA PATRIJARH
Prema Ustavu SPC za poglavara može da se kandiduje eparhijski arhijerej koji je na čelu eparhije minimum pet godina. Pravilnik SPC podrazumeva da se Izborni sabor mora organizovati najkasnije tri meseca od upokojenja prethodnog patrijarha, a za njegov rad je potrebno učešće najmanje dve trećine članova. Na početku Sabora, episkopi se zaklinju da će voditi računa o dobru i interesu Crkve, otadžbine i naroda i da će glasati za najboljeg. Izbor patrijarha se sprovodi tako što se tokom prvog kruga glasanja učesnici Sabora izjašnjavaju o tri episkopska kandidata, tajnim glasanjem. Ukoliko se posle prvog kruga pojavi ime sa natpolovičnom većinom glasova, onda se u drugom krugu glasanja vladike opredeljuju za ostala dva kandidata. Natpolovičnom većinom mora da bude izabrano i ime drugog kandidata, nakon čega se pristupa narednom krugu glasanja za trećeg takmaca za patrijaršijski tron i ponovo je uslov dobijanje natpolovične većine glasova. To znači da se krugovi glasanja mogu i ponavljati, sve do momenta dok se ne dobiju imena tri obavezna kandidata. Nakon što episkopsi arhijereji odrede tri kandidata, njihova imena se stavljaju u zapečaćene koverte unutar Jevanđelja, nakon čega se Jevanđelje stavlja na časnu trpezu u oltaru. Posle molitve priziva Svetog duha Patrijaršijskog kapeli, najstariji monah, a to će ovog puta biti Jovan Radosavljević, izvlači jednu od koverti, koju predaje predsedavajućem Sabora. Arhijerej koji je do tog trenutka vodio Sabor je upravo onaj koji dobija čast i obavezu da saopšti ostalima episkopima ime novog patrijarha. Zanimljivo je da on takođe otvara i druge dve koverte kako bi se svi učesnici Sabora uverili da su izbori bili regularni. Na Germanov predlog izmenjen Pravilnik o izboru patrijarha krajem šezdesetih godina prošlog veka, zahvaljujući incijativi tadašnjeg patrijarha Germana, izmenjen je Ustav SPC na osnovu kojeg se bira poglavar. To je, pre svega, urađeno kako bi se usujetilo uplitanje vlasti u saborna pitanja. German i njegovi prethodnici Dimitrije, Varnava, Gavrilo, Vikentije, birani su na značajno drugačiji način nego što je to danas pravilo. Nakon što je Patrijaršija Srpske pravoslavne crkve ponovo uspostavljena 1920. godine pa sve do 1958. godine, poglavari institucije u koju ovdašnji narod ima najviše poverenja, birani su većinom glasova, ali su na tim saborima, pored episkopa, učestvovali i ljudi van Crkve, kao i ljudi iz Crkve koji nisu episkopi. S namerom da spreči uplitanje vlasti i drugih centara moći u izbor patrijara, German je u septembru 1967. sazvao vanredni Sabor i predložio episkopima da se promeni način izbora patrijarha. Vladike su na pomentuom Saboru prihvatile da se premene članovi Ustava SPC (član 42. i 43.) čime je uveden danas poznati “apostolski žreb” pri izboru patrijarha, a koji je omogućio njegovim naslednicima Pavlu i Irineju da dođu na čelo Crkve, iako nisu spadali u red favorita.
