Crkveni istoričar i episkop Nikanor Ružičić u svojoj istoriji o srpskoj crkvi piše da je sedište prvo bilo u Končulu, a kasnije u Vranju.
Književnik Đura Daničić u svome poznatom rečniku na slovo "K" piše da se mesto Končul nalazi na levoj obali Binačke Morave, "više varoši Vranje", a blizu sela Trnovca.
Isto tako rečeno je da se oblast ove eparhije nalazi između Gnjilana i Vranja.
Ovako ga je lokalizovao u svojem delu i na mapi i putopisac Hans.
U letopisima za vreme kralja Milutina končulska se episkopija pominje kao eparhija srpske kraljevine.
O njenim granicama i episkopima ne može se ništa pouzdano reći jer nema jasnih istorijskih podataka.
Književnik Milan Đ. Milićević kaže: "Za Turaka Vranje je imalo svoga vladiku".
Putopisac F. Kanic kaže u opisu grada Vranja da su hrišćani ostali verni hrišćanstvu, pa i pored toga Turci su ovom starom episkopskom gradu, okruženom lepim voćnjacima i vinogradima, dali orijentalni pečat.
Putopisac Sreten L. Popović beleži odmah po oslobađanju Vranja 1878. godine "...da je u Vranju bila episkopska stolica".
Dr. Radosav Grujić, istoričar, kaže: "Docnije postala je posebna episkopija za oblast Vranja".
On u napisima i zaglavlju piše "Vranjska eparhija".
Kad je Vranje prvi put dobilo vikarnog episkopa ne bi se moglo reći bez pisanih dokumenata.
U sinđeliji mitropolita Klimenta, pisanoj grčkim jezikom 1550. godine, napisano je da je posvećen za mitropolita Skoplja, Vranja i Žigligova.
U njoj se preti anatemom svakom onom ko mu se ne bi hteo pokoravati.
U pomeniku prizrenskog manastira Svete Trojice, posle obnavljanja Pećke patrijaršije 1557. godine, pominje se episkop Sofronije kao vikar skopskog mitropolita 1565. godine.
Beleška glasi: "I tu se obrete vseosvjašćeni mitropolit Metodije i vseosvjašćeni episkop vranjski kir Sofronije pri igumanu Martiriju".
U pomeniku Pećke patrijaršije iz 1612. godine pominje se "episkop Josif Vranja".
