Radoslav Radivojević je iz Beograda, sa televizije, pre skoro pola veka, tačnije 2. maja 1972. godine, sa dve fakultetske diplome "u džepu", što je tada bila retkost, po konkursu i pozivu stigao u Vranje, što je bila neverovatna avantura, kaže njegova supruga Ljiljana Radivojević, glumica u penziji koja je na daskama vranjskog pozorišta igrala pune četiri decenije.
Radivojevićeva se pojavila na sceni Pozorišta Bora Stanković u Vranju na nedavno završenim 41. Bornim pozorišnim danima, posle desetak godina pauze, da uruči novoustanovljenu nagradu "Radoslav Radivojević", nazvanu po njenom suprugu, koja je prvi put dodeljena na koncu ovogodišnjeg festivala.
Govoreći o Radivojevićevom doprinosu ustanovljenju festivala i pozorišta u Vranju, njegova supruga je podsetila da je sa njom i dvoje dece koja su bila tek rođena, stigao u grad Bore Stankovića 1972. godine.
"I to je bilo dovoljno za početak.
Pokazalo se da je on u prostoru pozorišta čitavih 37 godina bio direktor, reditelj, glumac, pisac, dramaturg, scenograf, kostimograf, organizator, bio je sve.
Kada je prvog dana krenuo na posao, on je pred sadašnjom zgradom pozorišta pročitao reči 'Dom kulture Vranje'.
Od pre dvadesetak i više godina na ovoj zgradi piše: 'Pozorište Bora Stanković'.
E, to je dosanjani san Radoslava Radivojevića", rekla je njegova supruga obraćajući se publici na završnoj večeri ovogodišnjeg festivala.
Ona je skrenula pažnju da je Radivojević, kada je počeo da radi kao upravnik teatra, saznao da se u ovoj zgradi organizuje amatersko pozorište koje nosi ime velikog vranjskog pisca Bore Stankovića, kao i Folklorni ansambl Sevdah i da i zgradi radi bioskop.
"On je godinama sve to uspešno radio.
Ali, on je voleo pozorište i bio čovek pozorišta.
Voleo ga je jako, strasno i osećao je da mora potpuno da se posveti pozorištu.
I on je to učinio, radio je mnogo, danonoćno, istrajno, promišljao je pametno i sa entuzijazmom koji ga ni trenutka nije napuštao", rekla je Ljiljana, evocirajući uspomene na to kako se u godinama nakon Radivojevićevog dolaska u Vranje razvijalo gradsko pozorište.
Ona na kraju kaže da su Borini pozorišni dani festival od ogromnog značaja, ne samo za Vranje, već za celu Srbiju i da spadaju "među pet najznačajnijih pozorišnih manifestacija u državi".
"Zna se šta to znači", navodi Radivojevićeva.
Ona je po prvi put u istoriji uručila Nagradu Radoslav Radivojević, koja se od ove godine dodeljuje najboljoj predstavi po oceni publike odigranoj u sklopu Borinih pozorišnih dana.
Radoslavu u čast, neposredno, pre svečanog otvaranja ovogodišnjeg festivala, u foajeu pozorišta otkrivena je njegova fotografija, koja će trajno zauzimati svoje mesto na samom ulazu u gradski teatar.
PROFIL: Radoslav Radivojević
U januaru 2022. navršiće se trinaest godina od smrti Radoslava Radivojevića, dugogodišnjeg upravnika vranjskog Pozorišta Bora Stanković, reditelja, glumca i hroničara pozorišnog života. Njegov lik i delo obeležili su pozorišna zbivanja u Vranju tokom nekoliko decenija. Radivojević je rođen u Podujevu 1943. godine, odrastao u Uroševcu, diplomirao na Fakultetu dramskih umetnosti (1970) i na Ekonomskom fakultetu (1972) Univerziteta u Beogradu. Jedno vreme radio je u Radio-televiziji Beograd, a onda 1972, po konkursu, došao za upravnika i reditelja u Pozorište Bora Stanković. Od skromnog ansambla koji je zatekao stvorio je profesionalno pozorište, sa školom za mlade glumce koja živi i danas. Ponajviše zahvaljujući Radivojeviću Vranje je od 1978. do 1991. godine bilo stalni domaćin Festivala amaterskih pozorišta Srbije, a od 1992. do 1997. godine suorganizator Festivala dramskih amatera Jugoslavije. Zbog izvanrednih rezultata opština Vranje 1997. godine donela je odluku kojom Pozorište Bora Stanković, pod upravom Radivojevića, postalo profesionalan teatar. Od tada, pa do Radivojevićeve smrti izvedeno je preko pedeset premijera. On sam režirao je više od sto predstava za decu i odrasle na daskama vranjskog teatra, a glumio u pedesetak. Pamtiće se njegove režije komada po delima Borisava Stankovića, kao i uloge u predstavama „Ruženje naroda u dva dela“ i „Putujuće pozorište Šopalović“ i „Paviljon br. 6“. Igrao je i na filmu, u „Nečistoj krvi“ Stojana Stojčića i „Guči“ Dušana Milića. Kao autor objavio je monografije „Pozorišni život Vranja“ (1987), „25 godina Borinih pozorišnih dana“ (2005) i „Pozorišni vremeplov Vranja od 1896. do 2006. godine“ (2006). Podsećanja radi, Radivojević je 1979. godine osnovao manifestaciju „Borini pozoršni dani“, na kojoj su, za njegova života, gostovala brojna pozorišta iz zemlje i inostranstva, izvevši preko 400 predstava. Radoslavov sin Jug Radivojević je pozorišni reditelj i direktor Beogradskog dramskog pozorišta (BDP), a kći Ana Radivojević Zdravković glumica i direktorka drame u Madlenianumu. Preminuo je na Svetog Savu, 27. januara 2009. godine u Vranju. Sahranjen je 31. januara u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.
