Sedamsto pedeset hiljada dinara dobila je Eparhija vranjska na konkursu Ministarstva kulture Republike Srbije za sufinansiranje projekta digitalizacije ikonostasa Sabornog hrama Svete Trojice u Vranju, objavljeno je na sajtu ministarstva.
Iz Predloga rešenja o dodeli sredstava za finasiranje ili sufinansiranje projekata iz oblasti digitalizacije kulturnog nasleđa i savremenog stvaralaštva za 2019. vidi se da je eparhija na konkursu aplicirala za 839.044 dinara.
- Članovi Komisije složili su se da je ovaj projekat odgovorio na kriterijume za izbor projekata, a u skladu sa Uredbom o kriterijumima, merilima i načinu izbora projekata u kulturi koji se finansiraju i sufinansiraju iz budžeta Republike Srbije - navodi se u obrazloženju, uz napomenu da je "potrebno uskladiti projektne aktivnosti sa dodeljenim sredstvima".
Komisiju koja je odlučivala o predlozima projekata sačinajvali su Jovana Kesić, rukovodilac Arhiva Filmskih novosti, Tijana Pešterac Stanković, pomoćnik direktora Muzeja Vojvodine i Estela Radonjić Živkov iz Republičkog zavoda za zaštitu spomenika kulture.
Ovo nije prva finansijska podrška koju eprahija dobija od države ili lokalne samouprave u novije vreme.
Grad ima praksu finansiranja gradske slave pa je tako povodom Duhovskog ponedeljka Grad Vranje u 2016. godini iz budžeta na račun Eparhije vranjske uplatio 283.000 dinara prema ranijoj odluci prethodne garniture vlasti.
Godine 2012. eparhiji je iz budžeta grada Novom domu je plaćen zaostali dug od 1.060.000 dinara za grejanje.
Gradsko veće grada Vranja je uoči Nove 2019. godine odobrilo zahtev Crkvene opštine Vranje za izdvajanje novčanih sredstava za kupovinu zlatnika radi obeležavanja proteklih Božićnih praznika u iznosu od 12.000 dinara.
IKONOSTAS NASTAO 1844 - 1866
U periodu od 1844. godine do 1866. Dimitar Krstević Dičo naslikao je veći broj ikonostasnih celina i pojedinačnih ikona. Ovaj zograf bio je najpoznatiji i najdarovitiji ikonopisac tog vremena u vardarskoj Makedoniji. Tako je postao najplodniji majstor poznovizantijskog ikonopisa prožetog tek uplivima italokritskog manira sa dekorativno prihvaćenim "baroknim" ukrasima, ali i sa izrazitim smislom za, uslovno rečeno, realističko modelovanje inkarnata svetiteljskih likova. Na ikonostasu Saborne crkve u Vranju naslikao je prestone i praznične ikone, likove apostola i celivajuće ikone, dok su slike u soklu, carske dveri i Krst Hristovog raspeća slikali drugi ikonopisci znatno slabijih slikarskih mogućnosti.
